Η δολοφονία της Ελένης Γκατζογιάννη από ένοπλες συμμορίες του ΚΚΕ και η σιωπή της πολιτείας

Γράφει ο Γιάννης Δημητροκάλλης
Ανεξάρτητος βουλευτής Ανατολικής Αττικής

Σαν σήμερα, το 1948, γράφτηκε μία από τις πιο σκοτεινές σελίδες της νεότερης ιστορίας μας.

Η Ελένη Γκατζογιάννη δολοφονήθηκε από τις ένοπλες ομάδες του ΚΚΕ, επειδή αρνήθηκε να παραδώσει τα παιδιά της στο διαβόητο παιδομάζωμα. Μία μάνα, που με το αίμα της σφράγισε την αγάπη της για την οικογένεια και την πατρίδα.

Δεκαετίες αργότερα, το 1989, εκείνοι που ευθύνονταν για τέτοιες τραγωδίες βρέθηκαν σε συγκυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία, ανοίγοντας έναν φαύλο κύκλο συμβιβασμών και σιωπής απέναντι στην ιστορική αλήθεια.

Ο γιος της Ελένης, ο Νίκος Γκατζογιάννης, ύψωσε τη φωνή του και με το συγκλονιστικό του βιβλίο «Ελένη» έκανε γνωστή σε όλο τον κόσμο τη θυσία της μητέρας του. Το έργο αυτό μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη με διεθνή αναγνώριση, μα στην ίδια την Ελλάδα η ταινία παραμένει απαγορευμένη από τη δημόσια τηλεόραση, που πληρώνει ο ελληνικός λαός.

Και σήμερα, η ίδια κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δηλώνει ότι «τιμά τους αγώνες της Αριστεράς», αδιαφορώντας για τα θύματα του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού και αποσιωπώντας την αλήθεια.

Η μνήμη της Ελένης Γκατζογιάννη δεν σβήνει. Είναι σύμβολο αντίστασης, μητρικής θυσίας και εθνικής αξιοπρέπειας. Και είναι καθήκον μας να την τιμούμε, όχι με λόγια υποκριτικά, αλλά με πράξεις που αναδεικνύουν την ιστορική αλήθεια και τη δικαιοσύνη.