Αντιπροσωπευτική (όπως έχουμε τώρα) ή Άμεση Δημοκρατία;
Έχουμε Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη και για ποιον λόγο δεν υπάρχει συνταγματικό δικαστήριο στην Ελλάδα;
Σε αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε περιληπτικά και εύληπτα, ώστε να μπορείτε και εσείς να αντιληφθείτε ποιοι είμαστε και τι ακριβώς πιστεύουμε.
Πριν φτάσουμε εκεί, θα ήθελα να σας πω μια μικρή ιστορία για την Ισλανδία. Μια μικρή χώρα του Ευρωπαϊκού Βορρά που όμως πλέον καλπάζει οικονομικά με τους πολίτες της να είναι μακράν οι πιο ευτυχισμένοι στην Ευρώπη! Το 2010, συνέπεια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης η Ισλανδία χρεοκόπησε, όπως ακριβώς και η χώρα μας, η Ελλάδα. Τι έγινε μετά;
H ακαριαία απόφαση της να αφήσει τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν μη αναλαμβάνοντας τα χρέη τους, η έξυπνη οικονομική πολιτική που υιοθέτησε, η παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων, η ψύχραιμη και αποφασιστική στάση των Πολιτών της, καθώς επίσης και το πραγματικά δημοκρατικό της πολίτευμα την οδήγησαν στην οικονομική κορυφή!
Σε τι διέφερε από μας; Eίχε το δικό της νόμισμα, όπως και η Αγγλία (εδώ φαίνεται πόσο καταστροφική ήταν η είσοδο μας στο Ευρώ) και τη δική της κεντρική τράπεζα πριν βυθιστεί στην κρίση, ενώ δεν υπερχρεώθηκε το κράτος, αλλά οι τράπεζες της. Αντίθετα, η Ελλάς δέθηκε χειροπόδαρα με το PSI, έσφιξαν ακόμη περισσότερο τα δεσμά της με το τρίτο μνημόνιο λόγω ΣΥΡΙΖΑ και δεν χρωστάει πλέον μόνο το κράτος τεράστια ποσά αλλά και οι ιδιώτες.
Στην Ισλανδία οι πολίτες αποφάσισαν πως πρέπει να δημιουργήσουν εκ νέου την Ισλανδία κάτι που δεν συνέβη ποτέ στην χώρα μας, ή κάποιοι δεν ήθελαν ποτέ να συμβεί. Συγκεντρώθηκαν λοιπόν και διαβουλεύθηκαν προτείνοντας λύσεις, ώσπου κατέληξαν σε ένα κοινό πλαίσιο, που χρησιμοποίησε την οργή του κόσμου [οι τότε δικοί μας αγανακτισμένοι] δημιουργικά. Καθαιρέθηκε η πολιτική τάξη, αρκετοί κατέληξαν στη φυλακή, δημεύθηκαν οι περιουσίες τους και η χώρα κήρυξε στάση πληρωμών του δημόσιου χρέους.
Το δημοψήφισμα έθεσε 6 ερωτήματα-προτάσεις, για όλα τα σοβαρά ζητήματα, που θα ρύθμιζε το νέο Σύνταγμα. Από το ποιος θα ελέγχει τους φυσικούς πόρους, ως το πώς θα λειτουργεί το πολίτευμα. Και από τον ρόλο της Εκκλησίας ως την ποσόστωση γυναικών ή αναπήρων στη Βουλή και στη διοίκηση.
Στην συνέχεια έβαλαν υποψηφιότητα 522 εκπρόσωποι απ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα (αγρότες, ψαράδες, καθηγητές, επιχειρηματίες, εργάτες, υπάλληλοι και νομικοί) για να εκλεγούν σε 25μελή επιτροπή πολιτών, που θα συνέθετε και θα πρότεινε ένα νέο Σύνταγμα. Οι άνθρωποι αυτοί ΔΕΝ θα έπρεπε να ανήκουν σε ΚΑΝΕΝΑ από τα υπάρχοντα κόμματα.
Το σχέδιο Συντάγματος εγκρίθηκε με 66,9% ψήφους «υπέρ» και 33,1% «κατά». Οι Ισλανδοί είχαν τη δυνατότητα να προτείνουν τις ιδέες τους για το νέο Σύνταγμα μέσω των ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης. Φανταστείτε να έκανε κάτι ανάλογο η Βουλή των Ελλήνων ή η Προεδρία της Δημοκρατίας. Το δημοψήφισμα έθεσε έξι ερωτήματα-προτάσεις για όλα τα σοβαρά ζητήματα που θα ρύθμιζε το νέο Σύνταγμα.
Από το ποιος θα ελέγχει τους φυσικούς πόρους, ως το πώς θα λειτουργεί το πολίτευμα. Και από τον ρόλο της Εκκλησίας ως την ποσόστωση γυναικών ή αναπήρων στη Βουλή και στη διοίκηση του νησιωτικού κράτους. Κάποιες από τις διατάξεις του ήταν:
– Να τηρεί η Ισλανδία τους κανόνες των διεθνών οργανισμών στους οποίους μετέχει.
Ωστόσο ειδικά για τη μεταβίβαση τμήματος της εθνικής κυριαρχίας σε κάποιον οργανισμό, όπως η Ε.Έ. και το ΔΝΤ, ο μόνος αρμόδιος θα είναι ο λαός – διά μέσου δημοψηφίσματος.
– Να κηρυχθούν εθνική περιουσία οι φυσικοί πόροι που δεν ανήκουν σε ιδιώτες.
– Να τίθεται στη δοκιμασία του δημοψηφίσματος οποιοδήποτε νομοσχέδιο, αρκεί να το επιθυμεί το 10% του εκλογικού σώματος.
– Να μπορεί το 2% των εκλογέων να υποβάλλει σχέδιο νόμου προς ψήφιση στη Βουλή.
– Να συνοδεύεται κάθε πρόταση μομφής από εισήγηση για πρόσωπο που θα αντικαταστήσει τον μεμφόμενο πρωθυπουργό.
– Να μη μπορεί κανένας υπουργός να παραμένει στο ίδιο υπουργείο για περισσότερα από οκτώ χρόνια.
– Να εκπίπτει αυτομάτως της βουλευτικής ιδιότητας όποιος βουλευτής γίνεται υπουργός.
Και τελικά τα κατάφεραν, να φτιάξουν ένα σύγχρονο μοντέλο διακυβέρνησης, με ένα δίκαιο Σύνταγμα που το σέβονται όλοι καθολικά, ενώ ο δημόσιος πλούτος μοιράζεται ισόποσα σε όλους τους Ισλανδούς δημιουργώντας έτσι μια εύρωστη μεσαία τάξη.
Αντίθετα στην χώρα μας που κυριαρχούν σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία η φτώχεια, η ακρίβεια και τα χρέη, η λέξη Δημοκρατία τείνει να καθιερωθεί ως φετίχ, ιδίως από ομάδες της Αριστεράς οι οποίες χρησιμοποιούν και καπηλεύονται τον όρο συνεχώς, χωρίς ωστόσο να εντρυφήσουν στην πραγματική του ουσία αλλά και να τον εφαρμόσουν αμερόληπτα. Για αυτούς ισχύει το μότο «αν δεν είσαι μαζί μας, είσαι εναντίον μας» ενώ "ταμπελοποιούν" και "τσουβαλιάζουν" χωρίς αιδώ οποιονδήποτε εκφέρει διαφορετική -πολιτική- άποψη.
Έχουμε όμως πραγματική δημοκρατία στην χώρα μας; Kαι πόσο δημοκρατικό είναι μια τύποις πλειοψηφία που ελέω κομματικής πειθαρχίας ψηφίζει ΟΛΑ τα νομοσχέδια της κυβερνητικής παράταξης; Πόσο δημοκρατικό είναι με αποχή του 60% να διοικεί την χώρα η παράταξη που έλαβε 28%; Και προσέξτε, στις τελευταίες ευρωεκλογές σε σύνολο περίπου 9.800.000 εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, την ΝΔ την ψήφισαν 1.100.000. Επι το πρακτέου δηλαδή, έχουμε κυβέρνηση του 12%!
Για αυτό πάντα λέω ότι η συμμετοχή είναι απαραίτητη σε κάθε εκλογική διαδικασία και να μην περιμένουμε κάθε 4 χρόνια έναν νέο εθνοσωτήρα να μας σώσει. Η Ελλάς, χρειάζεται αλλαγή μοντέλου διακυβέρνησης και εκσυγχρονισμό του πολιτεύματος από Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία σε Συμμετοχική Άμεση Δημοκρατία στα πρότυπα της Ελβετίας και του Καποδιστριακού Πολιτεύματος όπως το οραματίστηκε ο Εθνικός Κυβερνήτης με συμμετοχή των πολιτών σε όλα τα κρίσιμα Εθνικά και Κοινωνικά ζητήματα. Με δημοψηφίσματα τα οποία θα είναι 100% δεσμευτικά και άνευ αμφισβήτησης για την εκάστοτε κυβέρνηση. Με δυνατότητα των πολιτών, κατόπιν συλλογής υπογραφών να νομοθετούν και οι ίδιοι.
Επίσης, δημιουργία Εθνικού Συνταγματικού Δικαστηρίου που θα ελέγχει κάθε νόμο ως προς την αρτιότητα και την νομιμότητα του, ενώ θα μπορεί να εισηγείται η να απορρίπτει προτάσεις νόμων από τις ομάδες πολιτών. Είδαμε όλοι πρόσφατα ότι ο Σύλλογος για το έγκλημα στα Τέμπη, συγκέντρωσε πάνω από 1.500.000 υπογραφές για την κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας και του νόμου περί ευθύνης Υπουργών. Πάραυτα δεν έγινε απολύτως τίποτα. Αντιθέτως, αν έχει θεσπιστεί, το Συνταγματικό Δικαστήριο θα αποτελεί το μοναδικό όργανο συνταγματικής δικαιοδοσίας, το οποίο θα είναι αυτόνομο και ανεξάρτητο από την εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική εξουσία.
Ο ρόλος του Συνταγματικού Δικαστηρίου είναι να εγγυάται την υπεροχή του Συντάγματος, να διασφαλίζει την αρχή του διαχωρισμού των κρατικών εξουσιών σε νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική εξουσία, να εγγυάται την τήρηση της ευθύνης του κράτους έναντι του πολίτη και της ευθύνης του πολίτη έναντι του κράτους.
Κατόπιν αιτήματος, το Συνταγματικό Δικαστήριο ερμηνεύει το Σύνταγμα και αναλαμβάνει το έργο της συνταγματικότητας των νόμων και των αποφάσεων του Κοινοβουλίου, των διαταγμάτων του Προέδρου και των πράξεων της Κυβέρνησης. Ο πρόεδρος του Συνταγματικού Δικαστηρίου ΔΕΝ θα ορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση αλλά έπειτα από κλήρο με υποχρεωτική διετή (2) θητεία. Η κυβέρνηση θα προτείνει τρείς (3) υποψηφίους, το Δικαστικό σώμα και η αξιωματική αντιπολίτευση από δύο (2) και από έναν (1) κάθε κόμμα της ελάσσονως αντιπολίτευσης. Έτσι θα διασφαλίζεται η διαφάνεια, η αμεροληψία και η ανεξαρτησία του.
Το ίδιο φυσικά θα πρέπει να ισχύει και για την Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης η οποία έχει πληγεί ανεπανόρθωτα τα τελευταία 14 χρόνια με την ηγεσία της, να διορίζεται με πλήρη διαφάνεια από το ίδιο το σώμα της έπειτα από ψηφοφορία ανάμεσα στους αρχαιότερους δικαστές. Η κυβέρνηση ΔΕΝ πρέπει να έχει καμία σύνδεση με την ηγεσία της δικαιοσύνης αλλά αντίθετα, να ελέγχεται από αυτήν και όσοι Υπουργοί παρανομούν, να οδηγούνται στο εδώλιο όπως συμβαίνει με τους απλούς Έλληνες πολίτες. Αυτό άλλωστε είναι και επιταγή του ίδιου του Συντάγματος μας.
Πρέπει να δοθεί ένα τέλος στην ασυδοσία και στην πολιτική διαφθορά. Μόνο και μόνο τότε οι Έλληνες θα ανακτήσουν την αξιοπιστία τους στους θεσμούς και στην κρατική μέριμνα. Όταν δουν στην πράξη και πειστούν ότι οι νόμοι ισχύουν καθολικά για όλους, χωρίς -πολιτικές- εξαιρέσεις.
Εν κατακλείδι, τα παραδείγματα της Ελβετίας και της Ισλανδίας θα πρέπει να είναι οδηγοί μας για ένα επιτυχημένο μοντέλο διοίκησης και προς αυτή την κατεύθυνση θα καταθέσουμε τις προτάσεις μας όταν εποικείται η συζήτηση στην Βουλή για την Συνταγματική Αναθεώρηση. Για την Συμμετοχή, την Αξιοκρατία, την Δικαιοσύνη και την Άμεση Δημοκρατία!
Γιώργος Μανούσος
Μηχανικός Πληροφορικής Τ.Ε
Ανεξάρτητος Βουλευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου