Τράπεζες και Υπερχρεώσεις: Από την Υποτιθέμενη «Ελεύθερη Αγορά» του 2024 στη Μεταχρονολογημένη «Ρύθμιση» του 2025

Οικονομοτεχνική ανάλυση της αντιφατικής πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας στις τραπεζικές υπερχρεώσεις – Αποκαλύπτουμε το παρασκήνιο και την διγλωσσία της κυβέρνησης

Η συζήτηση για τις τραπεζικές χρεώσεις και τις υπέρογκες προμήθειες φέρνει ξανά στο προσκήνιο την εκρηκτική δυσαρέσκεια των πολιτών, οι οποίοι εδώ και χρόνια αντιμετωπίζουν έναν αθέμιτο τραπεζικό εκβιασμό. 

Η πρόσφατη ανακοίνωση του Υπουργού Οικονομικών, κ. Κωστή Χατζηδάκη, περί μειώσεων των προμηθειών κατά 50% και καθιέρωσης «ανταγωνιστικότερων» επιτοκίων δανείων από το 2025, υπογραμμίζει την απότομη μεταστροφή της κυβερνητικής ρητορικής. 

Η ίδια κυβέρνηση που, μέχρι πρόσφατα, εξυμνούσε την «ελεύθερη αγορά» ως τον ιδανικό ρυθμιστή, τώρα παραδέχεται έμμεσα ότι οι ανεξέλεγκτες πρακτικές των τραπεζών απαιτούν παρέμβαση.

Μια Κυβέρνηση σε Στάση Αναμονής

Μόλις πριν από λίγους μήνες, στις 10 Φεβρουαρίου 2024, ο ανεξάρτητος βουλευτής Ιωάννης Δημητροκάλλης είχε καταθέσει ερώτηση προς το Υπουργείο Οικονομικών για τις τραπεζικές χρεώσεις, ζητώντας συγκεκριμένες εξηγήσεις για τη δράση της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Η απάντηση του Υπουργείου ήταν αποκαλυπτική για την στάση της κυβέρνησης: «Η υπηρεσία μας δεν εμπλέκεται στις επιχειρηματικές αποφάσεις των πιστωτικών ιδρυμάτων [...] Τα ζητήματα τιμολογιακής πολιτικής άπτονται της επιχειρηματικής πολιτικής των τραπεζών». 

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση έδινε λευκή επιταγή στις τράπεζες να διαμορφώνουν τις χρεώσεις τους κατά το δοκούν, ενώ οι πολίτες καλούνταν να δεχθούν τις πρακτικές μιας υποτιθέμενης «ελεύθερης αγοράς» που κατέληξε να λειτουργεί σαν ολιγοπώλιο.

Σήμερα, ο ίδιος Υπουργός εξαγγέλλει μέτρα που θα έπρεπε να εφαρμοστούν πριν χρόνια, ενώ οι τράπεζες συνεχίζουν να αποκομίζουν υπερκέρδη, χωρίς να λογοδοτούν. Γιατί άραγε χρειάζεται να περιμένουμε έως το 2025 για παρεμβάσεις που ήταν ήδη απαραίτητες πριν από χρόνια;

Αποτυχία ή Συνειδητή Αδιαφορία;

Η κυβερνητική αλλαγή πλεύσης δεν μπορεί να θεωρηθεί τίποτε λιγότερο από παραδοχή της αποτυχίας. Επί χρόνια, οι πολίτες επωμίζονται τις υπερβολικές τραπεζικές χρεώσεις, ενώ οι κυβερνώντες επιδίδονταν σε ρητορικές περί «αυτορρύθμισης» της αγοράς. 

Τώρα, υπό την πίεση της λαϊκής αγανάκτησης, επιχειρούν να παρουσιάσουν καθυστερημένες και ανεπαρκείς παρεμβάσεις ως λύσεις. Ωστόσο, η απόφαση να αναβληθεί η εφαρμογή αυτών των μέτρων για το 2025 δείχνει περισσότερο μια κίνηση εντυπωσιασμού και κατευνασμού, παρά ουσιαστική πρόθεση για αλλαγή.

Ανάγκη για Άμεση Δράση

Η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να περιμένει για να δει αποτελέσματα. Οι τράπεζες πρέπει να υποχρεωθούν άμεσα σε μείωση των χρεώσεων, αύξηση της διαφάνειας και δίκαιες πρακτικές που θα στηρίζουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Παράλληλα, η κυβέρνηση οφείλει να ενισχύσει τον ανταγωνισμό, προλαμβάνοντας φαινόμενα μονοπωλιακής συμπεριφοράς και καταχρηστικών πρακτικών.

Η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας χαρακτηρίζεται από την καθυστέρηση, την αναποτελεσματικότητα και την αδυναμία να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Η κυβέρνηση πρέπει να σταματήσει να λειτουργεί ως θεατής των εξελίξεων και να αναλάβει επιτέλους τις ευθύνες της απέναντι στους πολίτες. 

Η δήθεν «ελεύθερη αγορά» έχει αποτύχει παταγωδώς να προστατεύσει τους καταναλωτές, και η πολιτεία οφείλει να αποδείξει ότι δεν βρίσκεται στην υπηρεσία των τραπεζών, αλλά των Ελλήνων πολιτών.

Α.P.  – B.Sc. Economics
M.Sc. in Banking and Finance